Kapatıp kapıyı içeride yalnız kalınca,
Karanlık duymak istemediklerini fısıldayınca,
Korkuların gerçeğin arasına sızınca,
Bir mum yak...
Karanlığının içine bak
Gölgelerin arasındaki umuda
Fırtınanın ortasındaki bir ada gibi...
Sığın korkuların sarsa da dört yanını
Toprak korur seni dalgalardan unutma...
Sonra topla gücünü ve kalk ayağa
Yürümeye...
Dalgalara karşı, karanlığa karşı
Ya da aslında
Sende olan başka senlere karşı
Hayatın kötü yönüne doğru yürü
Ta ki o da korkup bir mum yakana kadar
Aydınlıkta kendini unutana kadar...
Mum sönüp dünya durana kadar...

Hayat yorucu aynı anda yorup güldürebiliyor ve birden susturup öldürebiliyor...

Al beni benden

Ben hala sendeyken...