Kalbim kırılmadı,
Sen ışıkları kapatıp giderken...
Arkandan bakmadım bile
Bunun için vaktim de varken...
Ağlamadım,
Bir kaç sigara yetti bana,
Biraz da uyku aslında...
Kalktım toplamadım dağıttıklarını,
Öylece kaldılar odada...
Ben dağılmadım
Sanırım ruhum bunun farkında...
Şimdi sadece bir "Hoşça kal" var aklımda,
Belki bir gün karşılaşırız diye o da...

Bir daha ne zaman kaybolur ellerim
Ellerinin ıslaklığında..?
Gece bir daha ne zaman saklar
Yüzünün utangaç kırmızılığını pusluca..?
Nefesin ne zaman değer boynuma bir daha,
Ne zaman dudaklarımda tadınla dalarım uykuya
Sen yanımda çoktan geçmişken rüyaların diyarına...
Kokun ne zaman yeniden siner tenime,
Birlikte içilen her yudum kahvede..?
Özlem bir daha ne zaman biter,
Bir daha ne zaman mutluluk geldi derim
Gözlerinle...

Oradasın çoçukluğum,
Bıraktığım o şehirde...
Körfezin mavi derinliğinde oyuncaklarım,
Sahilinde öldürdüğüm hayallerim...
Ve oradasın çoçukluğum,
Bıraktığım o şehirde...
Kuytu köşelerinde boş şişelerim,
Meydanlarda arsız gülüşlerim...
Bitirdiğim her nefesim,
Yarım kalan şiirlerim,
Ve oradasın biliyorum yitik gençliğim...
Razıyım döneyim geri...
Yeniden sen sev diye beni...
Yeniden ölürüm belki,
Ama hep bir ses "Hadi dön geri!"

Başka noktalarda
Yolun kenarında yaşamlar içindeyiz...
Korkuyoruz yürürken,
İçin için ağlıyoruz,
Yüzümüzde gülüyorken...
Şimdi kurtaracak kalpler arıyoruz,
Kördüğümler içinde...
İstediklerini dinleyip...
Dinlediklerimizi istemek için büyüyoruz...
Seviyoruz ve hep birimiz gidiyoruz...
Ve diğerimiz ölüyoruz...

Çıktım hayatımdan,
Karşıma geçip bana baktım, gözlerime...
Sordum "hani o nerede?"
O bildiğim gözlerimle baktım kendime,
Dolu dolu oldular sonra cevap vermeden...
Sonra bilmiyorum der gibi eğdim başımı önüme,
Sustum...
Çıktım hayatımdan,
Karşıma geçip bana baktım, ellerime...
"Nerede elinde tuttuğun mutluluk?" dedim...
Kire boyanmış iki yana döndü ellerim,
Tuttuğu boşluğu göstermek istercesine...
Anladım...
Çıktım hayatımdan,
Karşıma geçip bana baktım, kalbime...
Düşündüm "hala mı?" dedim...
Sanki hissetti sorduğumu gözlerimden,
Sanki hissetti çaresizliğimi ellerimden,
Ve acı bir nefes geldi ta derinden...
Sustum, anladım...
Yoktu gözlerimde gözlerin, ellerimde ellerin,
Yüzümde sıcak nefesin...
Döndüm içime, hayatıma sessizce...
Ben geri döndüm ama,
Giden çoktan toz dumanıydı...
Hoşça kal mutlu dünüm, soyut geleceğim...

Boğuluyordum sığ sularda,
Ya da sadece boğulduğumu sanıyordum...
Sığınacak bir liman arıyordum,
Ya da beni kurtaracak bir kaptan...
Yanaştın yakınıma ve attın can simidini ellerime...
Düşünmedim, tutundum,
Ve çektim kendimi içine...
Dolaştım karmaşık geminde,
Kuytu karanlıklarını gördüm,
Ve apacık gözlerinin derinliğini...
Sonra açıldın derinlere, ben daha inmeden kıyıya,
Seninle kaldım...Sende kaldım benliğimle...
Yaşadım her an'ı yıllarca,
Her anı yılım oldu...
Sonra rüzgar başladı usulca, sesdirmeden kendini...
Fırtına geliyorum demedi biz kaçamadan...
Ve bir gemi battı gözlerden uzak,
Bu kez daha derinde, en derinde,
Ben senden caymadan...
Korkup gitmedim sahile doğru,
İstesem de yüzemezdim zaten sendeki akıntıdan...
Son nefeste tek yapılcak kaldı,
Derinlerinde bir enkaz olmadan...
O da teşekkür etmek sevgili kaptan...

Ne olucak şimdi...
Ne değişecek dünyada kızgın ruhlar varken...
Ne değişecek bir ruh daha yanarken,
Bir düzen olucak yine, yeniden...
Korku dolacak tekrar ölü bedenlerden...
Acı sızacak gözlerden, yaş sanacağız...
An ölecek gelecekte, dün anı kalacak geçmişte...
Bir kapı açılacak belki de ve kaçacağız...
Dibe vurup kanayacağız,
Kendi kanımızda boğulup doğacağız...
Ama o zamana kadar
Burada öylece bakacağız...

Kızgın değilim,
Sadece bakıyorum etrafa...
Yaşadıklarıma ya da yaşayamadıklarıma...
Neydi imkansız olan bu sevdada..?
Gerçekten sevmek mi, sadece sevdiğine inanıp hataları örtmek mi...
Yoksa ellerinde duran yaşlarını birlikte silmek mi..?
Ne olursa olsun derdin kederim oldu...
O kırmadığın kalp parçalar arasında kayboldu...
Bir ben vardım benden geçmeyen...
O da senin oldu...

Geri dönüp baktığımda
Görmek istediğim yüzlerden değildin,
Birden fazla dili olan sözlerden...
O yüzden hiç gitmiyorum,
Geri dönüp bakacağım kadar uzağımda değilsin...
Sadece sen bunun farkında değilsin...

Ama kapılar bir gün kapanınca,
Dışarda kalmanın korkusu var üzerimde,
Bir de sen içerdeyken...
Yok olmanın korkusu var, senin gözlerinde...
Belki kaybetmek kadar zor olan ölüm...
Ya da kaybetmemek için bir son
Soğuk bir son nefes derin...

Bir şeyim yok geçer belki...
Belki de hep kalır içimde sensizliğim...
Ya da hep yüzümden okunur gittiğinde hissizleştiğim,
Tanımadığım insanlar arasında bencilleştiğim,
Söylenecek çok şey var belki ama sessizleştiğim...
Bize dair herşey bitmişken,
Bende hala sana geçişim,
Seni sensizlikte sevişim...
Işığa koşarken gözlerimin yaşını yaşartır belki acımı,
Akar içimden sevişmişliğim...
Akar içimden çoçuklarım sensiz gidişim...
Ve belki ölür dünya bu son iç çekişim...

Dün
Sessiz çığlıklarını duydum dünyanın,
Yakarışlarını işittim gözlerimle...
Gördüm en acınası halini
Ve tuttum mutluluğu kutsal ellerinle...
Kaçtım acılardan, bir adım attım sana
Korkudan geçtim, kuyulardan
Bu kör ruhumla...
Sonra ışığın aldı beni...
Ruhum,
Gözleri ilk defa ışığı gören bir bebek gibi...
Ve sen ilk gördüğüm yüzdeki
İlk duyduğum sesteki
O nurdan peri...