Salı, Ağustos 30, 2005

beklerim

her gecenin biten günün karanlık tellalı olduğunu öğrendim...her akşam bir sonraki günün acılarını tatmaya aşladım..her gün geceyi arar oldum...her an ölümü...beklemek kadar kolay olmadı hayat acı verirken...kalın duvarları aşmak zor biliyorum...unutuyorum sanırım...bitiyor acılarım...

Çarşamba, Ağustos 17, 2005

garip...

o kadar garip mi yani yaşantıların birbiri içine gizlenmiş aynı anda haraket ediyor olması...biribine bağlanmış sıralı olayların aslında sadece sana acı vermediğini bilmek çok daha mı kötü...aslında o kadar da yalnız olmadığını istesende asla sonsuza kadar böyle kalamayacağını bilmek...doğru şeyler yaptığında bile bundan pişman olabilmek yanlışa özlem duymak beyninin hareketlerinin kendi kalbine zarar verdiğini bilmek...bunun için beyninden nefret etmek ama asla vazgeçememek...ayın sana ne kadar acı çektirsede aşkın hep yanında olduğu gibi...yada seni boğsada bu diyardan kaçamayacağın gibi...aşkın peşinden koşmak istiyenin kalbin olduğunu bildiğin halde onu durdurmadığını için beynini suçlamak kadar saçma...mutlu olduğunda yalvarıp mutsuzken yakarmak gibi zıtsa yaşamak....yada bu yazı kadar karışıksa...anlamak yerine anlatmak yerine garip demek yeterli değil mi...

Salı, Ağustos 16, 2005

sadece...

dokunmak herşey değildir...
yada nefesini hissetmek yanağında...
yanında uyanmak gereksiz...
içimde olduğunu bildikten sonra...
ellir uzak olsada tutabildikten sonra...
yada hiçbirşey yapamadan
yaşayacak kadar gücün olduktan sonra...

bu gece...

bazen sünger kullanmak gerekiyo...
geçmişle arana koymak ve üzerine yatmak...
acıların altında ezilirken gökyüzüne bakmak ve sadece yukarıyı düşünmek...
gözlerin kapanana acıların altında inlemekten seni dürtmekten vazgeçene kadar...
yeni gün gelip seni rahatlatana kadar...
yada ölüm pencerelerini kapatmanı beklemeden seni alana kadar...

derinlerde...

saklamana gerek yok gülen yüzünü...
acının ardından örtmelisin kapıyı...
taki yeni biri açılana kadar kilitli tutmalısın karanlığı...
gerekmeyene kadar üstüne gitmemelisin...
yaşam gücünü korumak için kendini korumak için...
yada benim için...
belki sadece benim için...

Cumartesi, Ağustos 13, 2005


Image hosted by Photobucket.com
Uğruna savaşmaya deyecek bir yetim olsaydı...

uğrunda ölmeyi tercih ederdim...

hiç...

hiç bilemem anlatamam...
korkularımı...
ne gizleyebilirim nede kapatırım yaralarımı...
sadece aldanırım...
anlayamam dışımdakileri anlatamam bile kendimi...
yorgunluk değil benimki aldanmanın acısı...
aralarım kırık camları dertlerin arasından bir ışık yanacak diye...
havaya sadece bir yıldız kayar diye bakarım...
arada sırada ağlarım kendi kendime...
yada gülerim o halime sonra delice...
sadece bunları hartırlarım sonra geride kalan kalmasını istediğimde korkumu sildiğimde...
anlayamam yaşadıklarım neden böyle diye...
düşümde düşümü uykuma çalanlar var...

öte yandakiler...

anlamıyormusunuz...ters taraftasınız hayatın tersinde yada hayat zaten tersimde...karışık geliyorsunuz bana...gereksiz düşünceler manasız hisler...acı bir tat bırakıyor ağzımda...her yutkunduüumda bunu anımsıyorum...iğreniyorum bundan...midem bulanıyor...dünya iyi gelmiyor bana...sadece dikenli tellerle kapatılmış gibi hapsindeyim...senin dünyanın...senin ve dünyanın...kaçamıyorum...kopamıyorum senin dünyandan...senden ve dünyandan...

Cuma, Ağustos 12, 2005

sen....

karşımdaki görüntünle yetinmek yetmiyor artık bana...dokunuyorum ama sadece hissiz bir resme bir cama...belki hissediyorsundur..korkuyorum canın yanacak diye burdan bile ellerim titriyor resminde bile...ona dokunmak bile korkutuyor dedim ya...üzülüyor karşımda üstüne deymez bana diyor...bilmiyor...aslında herşeyin onun için olduğunu...herşeye deydiğini...anlatmak konuşmak belki zor sende anlasan olmaz dimi desemde kalıyor içimde işte herşey...beklentisiz bir düşüş uçurumun sonunuda doğru karanlığın başına...

gece ışıkları...

yalnızken korkudan saklanacak yerin kalmaz ya bazen yorganın altında terlerken görürsün karartıları...aslında korkmana gerek yok onlar yalnızlığını bozmaya gelirler kabus gibi olsada...hayat ta öyledir ya kabus gibi korkmazsın ama ondan yaşamaktan...yada yaşayamamaktan yada hiçbirinden...belkide herşeyden...ama ordalardır ışıklar gözünü kapatmak istesende...istemesende...