Ufuk korktuğumuz kadar uzak değil aslında...
O çok uzak dediğimiz yerden gelmiyor mu bizi ıslatan bulutlar...Demek ki gidilebilir...Demek ki orada da bir ufuk var içinde biz olan...Onlar geliyorsa biz neden gidemeyelim ki...Neden dünya dönerken tersine koşup aynı yerde kalamayalım ki... Neden sorusuna cevap veremeyelim ki...
Çünkü korkuyoruz artık sadece göremediklerimizden, yenemediklerimizden de değil herşeyden korkuyoruz...Kendimizi birkaç üstün insanım uğraşamam yalanının arkasına saklayıp adam olduk sanıyoruz...Yanılıyoruz biliyormusun...Yanılıyoruz... Ne güçlüyüz ne de göründüğümüz kadar adam...Korkandan korkacak kadar da çaresiz kaldık...İtiraf edemesek de...
Ve bu lafları hiç üstümüze alınmadık...Birinci çoğul şahıslı yazılar yazsak da...Peki ya ikinci çoğullar...Boşver onlar zaten ikinci sınıf insan olduklarına seviniyorlar...

Işık veren yanım kapandı...
Işık veren yüzün kapandı perdeler arkasına
Gülümseyen yüzüm perişan bu oda da...
Güldüren yüzün güneşte uzaklarda...
Ve bir sızıntı hala geleceğine dair,
Yakınlarda kokun hala bu oda da...
Bir oda da...

Bir içki şişesi...
Şişe de durduğu gibi durmayan bir sıvı...Ve mutluluk...
Bunların arasındaki bağlantıyı kurmak aslında o kadar da zor değil, sadece birkaç yudum alıp başlamak yetiyor...
Sonrası akıyor filmin kareleri gibi, kötü çekilmiş duygusal bir drama oluyor konusu geçen hayatlar...Hele de başrol de kendi hayatın varsa iyice komik oluyor halin...Düşünüyorsun neden düşündüğünü bilmeden astral ruhun beden den ayrılıp karşından bedenine bakıyor...Ve büyük ihtimalle acıyor sana...
Anlamaya çalışıyorsun genellikle ve yine genellikle başaramıyorsun...
Sonra ne mi oluyor...Kusuyorsun acını gözyaşlarından ve sonra uyanıyorsun nasıl geldiğini hatırlamadığın bir odanın soğuk bir yatağının kenarından...
Sonra bir başka gece ve ikinci perde...

Hayat çoğu zaman yaşam destek ünitesinde geçiyorsa senin için yaşamını desteklemek için elini tutanı değil de elinde tuttuğunu seçme olur mu dünya...
*:

Bir rüya'ya başlamak uyanmayı istemeden,Kabus olsa bile gözlerinin ferinde saklanan...Bir rüya'ya başlamak gecenin gelmesini beklemeden,Uyandığında karanlık çökeceğini bile bile...Bir rüya da yaşamak göre göre,Kabuslar on adım ileride...Kapatmak gözlerini,Ve bir rüya da dirilmek kurak bir beden de...Yarına saymak zamanı sonsuzdan geri,Mutluluğu tutmak her düşen yıldızdan,Yakalamak kopan parçaları dağılmış hayatlardan...Bir rüya'ya başlamak,Uyandığında dünya durmadan...

O,
Her günü yeni bir umutla bekler gibi görünür, yarına inanmaz
Bu günde kalan anıları biriktirerek yaşardı...
Her günün yeni bir sıfır noktası olduğuna inanırdı hep,
Her aşkın bir ayrılık...
Korkardı belki, ama gizlerdi
Çünkü o hep güçlüydü
Gözyaşları yastığında, yorganından dışarı damlamazdı...
Uzak olan en az zarar verendi bakınca gözünden
İmkansız olan en çok zevk...
Uyurken severdi belki de uyanınca ölen aşkları
Acılarını sadece rüyalarında yaşardı
Kabuslar bitene kadar korkuturdu ruhunu...
Uyanınca puslu dünya da ait oldukları ve ait olanlarıyla yaşardı,
Çünkü tuttuğun el bırakıp giderdi hep...
Ama önemli olan gün dü
Ve o gün eli ellerinde terlerken gözlerindeki mutlu bir çift parlaklıktı...
Aşk iki kişilk bir savaştı
Ve hep bir yenilen olmalıydı...

Belki...

Bir başka bu gün yaşarız bir gün...
Çok uzaktan gelmiş oluruz...
Önce biraz soluklanırız kuytu da...
Sonra bakar gülümseriz birbirimize...
Sanki planlanmış gibi yaşarız o an'ı,
Yıllar öncesinden biliyormuş gibi...

Ya da başka bir bu gün de ölürüz...
Daha gün o gün olmadan...

Değil mi..?

Kim mi bu adam..?

Pekala her yazıya olduğu gibi buna da itiraflarla başlayalım...Bu adamı ilk gördüğümde bundan cacık olmaz diye düşünmedim...Aksine tam cacıklık dedim dök yoğurt u üstüne cacık olsun...Çünkü bütün gün elinde şarapla kimi görsek öyle düşünürüz Türküz ya biz kanımızda var bu ön yargılı olma potansiyeli...
Sonra aradan bir yıl olarak düşündüğüm ama daha farklı da olabilecek bir tarih süreci geçti...Yeni b ir dönem de tesadüfler sonucu da olsa aynı ortamlarda //htta aynı işlerde// bulunmaya başladık...Ki gördüm ki %90 ı yanlış çıkan önyargılardan biri daha bu istatislik bilgiyi bozmadan yanlış çıktı =)
Sonra aslında etrafında olan insanların yanında kendi olmadan yaşayabilen kendini kendine saklayan kendi bilgisinin sadece kendini bağladığını bilen...Aynı benim gibi akılsız insanlara akıl versen de sonradan eklenmiş protez bir kol kadar işe yarayacağını bilen biri olduğunu gördüm...

Sonra ne mi oldu...Dün gece beraber kaldık //atlayabilecek önyargılı insanlar için açıklama_Aynı evde ama ayrı yataklarda yattık//

Yani diyoruz ki önyargı kötü birşey çok kötü birşey...

Çok açılı bir dünya ya tek açıdan bakmak sadece seni gören insanların sayısını azaltır unutmamak gerek bunu da yazayım yolda aklıma geldi =)

Bir varmış...Biri varmış...Ve şimdi yok...
Ben varmış...Sen varmış...Ama biz yok...

Yaşam; Bir bütünlük farklı hayatların birleştiği bir kelebek etkisi...Birbirine tutunmuş hayatlar ve ölümler...Yalnız gibi görünen bir kalabalığı oluşturan her parça insan duygusu...En başından beri dur diyebileceğimiz bir hikaye...İstediğimiz zaman çıkıp, kapıyı bütün gücümüzle çekip kapatabileceğimiz bir oda aslında...Nefes alışlarımız sadece yaşama tutkusunun bir sonucu ya da ölüm korkusunun...Yaptıklarımız sadece kendi egomuzun aynası...Kaçtıklarımız geçmişimizin yansıması...Gördüğümüz karanlıklar üzerimize örttüğümüz bir battaniye...Ulaştığımızı sandığımız aydınlık kalbimizin güzel yanı...
Yaşam; Ölmeden önce kendimize yaptığımız her olay...Ölüm anında bizi gülümseten ya da ağlatan bir şerit sadece...

Kucakla bir geçmişi git
Ardında hikayeler bırak
Ya da yaşlı gözler ardından ağlayan...
Yine uzaklara doğru süzül
Gölgen arkanda, acılar sırtında...
Gözlerinden sızan yaşların olsun bazen
Dinlenirken mesela bir kuytu karanlıkta...
Duyguların olsun hala yaşamak için
O soğuk diyarlarda...
Mabed sessizliğinde orada...
Kucakla bir geçmişi git
Ardında biri kalsın...
Belki dönersin, yine seversin diye değil
Döndüğünde başka ruhlar da kirlenmesin
Senin bıraktığın yaralarla ölmesin diye...