Anlatamazdı... Kalbi kocamandı ama anlatamazdı... Korkuları vardı, Kurduğu hayallere dair... Umutları da Güzel yarınlar için... Ama anlatamazdı... Çünkü anlayamazdı kimse dilinden, Anlayamazdı kapalı bir kutudan içeri sızan güneşi Gözleri körken... Canı yanmazdı kendi anlamını yüklerken, Ya da korkmazdı kırılacağından... Çünkü anlayamazdı... Çünkü anlatılan, Korku saklı hayallere bağlı kalmazdı... Çünkü insan çiğ topraktandı... Sevgi su diyarından, Ve kocaman bir kalbi vardı oralardan... Anlatırdı... Ama kimse anlayamazdı... Anlatırdı, Ama dünya duymazdı...
Cuma, Ağustos 17, 2007
Gözlerini kapa, Bırak dünya aksın ayaklarının altından.. Sen dönme, Ben dönmeden başka diyarlara... Bekle, bin yıl kadar uzun olsa da Bekle bir an kadar kısa olsa da sonunda Sen varsın diye gelirken... Değmesin başka bir ten, Kirletmesin seni günahlarla uzaklarda... Zor olsa da beklemek, Sonunda arınmak var bir umutla... Umudum ol bekle orada Kaderim ol kal hep yanımda Benim ol dünya durunca Beni al kutsa yanında Ve ölüm ol ben yeniden kaçınca...
Çarşamba, Ağustos 15, 2007
Büyürken düşünmeyi öğreniyor insan Ya da düşünürken büyümeyi... Çoçuk kalmanın ne demek olduğunu anlıyor Ve büyürken nasıl kirlendiğini... Hayal kurmayı öğreniyor insan, Sonra da hayal kırıklıkları biriktirmeyi, Sevmeyi öğreniyor, sevilmeyi Terkedilmeyi ve çekip gitmeyi... SAvaşmayı öğreniyor insan Bazen de köşeye çekilip ağlamayı... Geceyi öğreniyor insan Ve her sabah geri gelecek olan güneşi... İnancı öğreniyor insan Korkmayı, çekinmeyi... Yaşamayı öğreniyor insan Ve bir gün ölmeyi...
