Boşa geçen yılların arkasından bakarsın en sonunda
Yaşlanmış yansımandaki aynanın içinden...
Görürsün çoçukluktan kalma mutlulukları,
Ya da bir yaz aşkını onyedi yaşının sonbaharından...
Gülümserken kendinden uzaklaşırsın,
Kırışıklıklar saklar yüzündeki ışığı
Artık anlarsın ki bir daha bulamazsın...
Yaşlanırsın...
Bir hayat önünden akarken her gün biraz daha...
Ve her gün biraz daha sonuna, başına yaklaşırken hayatın, toprağa...
Sen bakarsın bir aynadaki yansımana...
Belki gülerek belki ağlayarak...
Ama yaşlanarak...
Kabullenerek geçen zamanı...
Geri kalanları sayarak...
Gidenler için bir tutam gözyaşı,
Biraz da buruk hüzünler tutarak...