Uyumadım ki hiç...

Yalnızım bu gece Heyecanıma cam bir bardaktan kanıyorum Bu ormanda senin çölleri pembeleştiren güzelliğinden uzak Her kara dalın ucunda asılı bir cesetle Karanlıkta sallanan bacaklar altında dolaşıyorum Karanlıkta hayalinin yakısıyla bu gece Birisini arıyorum en yüksekte en kısa iplerle asılmışlar arasında Nemli bir bayrak sarılıyor kalbime Öldüğüne (öldüğüme) inanmıyorum. Kılıcım her yana yetişir benim Senin de sıran gelecek yazılı bir mektup çakılıyor gözlerime Bu gece kaçacağım belki korkakça Halbuki kundaklanacak hayalim seninle bitti Halbuki bu yıldızların altında saklanmak kurtarmaz beni bu gece Elveda Aşkından başka kaşış yok Aşkından kaçış yok bu gece Biliyorum kanayan yaralarım olacak bu meydanda Kim meydan okuyan bana uçurumları öne sürer ki Biliyorum sen bu ormandaki yoksul için İhanet etti ve öldü diyeceksin Ama aşk Ama ölüm Bekliyorum bu gece...