hiç...

hiç bilemem anlatamam...
korkularımı...
ne gizleyebilirim nede kapatırım yaralarımı...
sadece aldanırım...
anlayamam dışımdakileri anlatamam bile kendimi...
yorgunluk değil benimki aldanmanın acısı...
aralarım kırık camları dertlerin arasından bir ışık yanacak diye...
havaya sadece bir yıldız kayar diye bakarım...
arada sırada ağlarım kendi kendime...
yada gülerim o halime sonra delice...
sadece bunları hartırlarım sonra geride kalan kalmasını istediğimde korkumu sildiğimde...
anlayamam yaşadıklarım neden böyle diye...
düşümde düşümü uykuma çalanlar var...