garip...

o kadar garip mi yani yaşantıların birbiri içine gizlenmiş aynı anda haraket ediyor olması...biribine bağlanmış sıralı olayların aslında sadece sana acı vermediğini bilmek çok daha mı kötü...aslında o kadar da yalnız olmadığını istesende asla sonsuza kadar böyle kalamayacağını bilmek...doğru şeyler yaptığında bile bundan pişman olabilmek yanlışa özlem duymak beyninin hareketlerinin kendi kalbine zarar verdiğini bilmek...bunun için beyninden nefret etmek ama asla vazgeçememek...ayın sana ne kadar acı çektirsede aşkın hep yanında olduğu gibi...yada seni boğsada bu diyardan kaçamayacağın gibi...aşkın peşinden koşmak istiyenin kalbin olduğunu bildiğin halde onu durdurmadığını için beynini suçlamak kadar saçma...mutlu olduğunda yalvarıp mutsuzken yakarmak gibi zıtsa yaşamak....yada bu yazı kadar karışıksa...anlamak yerine anlatmak yerine garip demek yeterli değil mi...