başını yazmak zor geldi yorgunluğumu her yazdığımda aklıma gelmesinden dolayı sevmemeye başladım...keşke taş taşısaydım bedenim yorgun ruhum mutlu kalsaydı ama düzlükten yuvarlandım ruuhm sakat bedenim mutlu kaldı...içinde hayat yokken yaşamaya çalıştı...yetmezmiş gibi eğlenmeye yeniden sevmeye yeniden düşmeye çalıştı ve başardı...yeniden sarhoş oldu yeniden hayat buldu... başladığı her şeyi bitirdi bittiği her noktada kalktı geri başa döndü...zorlandı...evet belki çok ağladı biliyorum ağlaması gerekiyordu öğrenmek için...öğreniyordu öyleyse ağlıyordu... hala öğreniyor...ne mutlu bedenim... diyor ruhum...