siyah

devam eden bir hayatın olması senin için iyi bir haber mi yoksa sürüklendiğin bir kader olduğu mu asıl gerçek...bence asıl neden bu çelişkilerin hep hayatımda olması...sahneye hep çerçevenin arkasından bakmam yağmur tanelerini camın diğer yanından izlemem...korkularımı dışarı atmak yerine içimde kırılıp çoğalmalarını izlemem...
hayat koyulaşdıkca daha derinlere iniyorum...daha gerilerden izliyorum oyunu...daha zor görüyorum daha zor seçiyorum renkleri...sonunda tek renk kalacak ve ben o renkte kaybolacağım...
öyle bir an gelecek ki artık ön koltuktaki kahkahalar bana da acı verecek...
ve acım dinecek yine aynı siyah ta...