O,
Her günü yeni bir umutla bekler gibi görünür, yarına inanmaz
Bu günde kalan anıları biriktirerek yaşardı...
Her günün yeni bir sıfır noktası olduğuna inanırdı hep,
Her aşkın bir ayrılık...
Korkardı belki, ama gizlerdi
Çünkü o hep güçlüydü
Gözyaşları yastığında, yorganından dışarı damlamazdı...
Uzak olan en az zarar verendi bakınca gözünden
İmkansız olan en çok zevk...
Uyurken severdi belki de uyanınca ölen aşkları
Acılarını sadece rüyalarında yaşardı
Kabuslar bitene kadar korkuturdu ruhunu...
Uyanınca puslu dünya da ait oldukları ve ait olanlarıyla yaşardı,
Çünkü tuttuğun el bırakıp giderdi hep...
Ama önemli olan gün dü
Ve o gün eli ellerinde terlerken gözlerindeki mutlu bir çift parlaklıktı...
Aşk iki kişilk bir savaştı
Ve hep bir yenilen olmalıydı...